زگلهای تازه (Golhaye Tazeh) | digital.library.yorku.ca

1
2
next
last

: Golhaye Tazeh - 95

: Golhaye-Tazeh-00052b

: آب بقا کجا و لب نوش او کجا

: آمد سحری ندا ز میخانه ما

: آمدی وه که چه مشتاق و پریشان آمدی

: آن نگاه گرم تو جام شراب

: آنان‌که خاک را به نظر کیمیا کنند

: از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

: از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام

: ازهم گریختیم و آن نازنین پیاله دل‌خواه را

: الا ای آهوی وحشی کجایی

: الهی سینه‌ای ده آتش‌افروز

: امشب ای ماه به درد دل من تسکینی

: اگر تو فارغی ز حال دوستان یارا

: اگر تو فارغی ز حال دوستان یارا

: اگر دستم رسد روزی که انصاف

: اگر روم ز پیش، فتنه‌ها برانگیزد

: اگرچه جان به لب ز دست دوست مرا

: ای باد بامدادی، خوش می‌روی به‌شادی

: ای بی وفا راز دل بشنو

: ای جان خردمندان، گوی صنم چوگانت

: ای خدا از عاشقان خشنود باش

: ای خسروی خوبان نظری سوی گدا کن

: ای دل به کمال عشق آراستمت

: ای دل هنوز آن سنگدل با ما نمی‌گوید سخن

: ای فسانه، فسانه، فسانه

: ای که ز دیده غایبی دردل ما نشسته‌ای

: با آنکه دلم از غم هجرت خون است

: با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

: باد بهار آمد و آورد بوی تو

: باد خزان وزان شد

: باز امشب ای ستاره تابان نیامدی

: بر سر آنم که گر ز دست برآید

: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

: بشنو از نی چون حکایت می‌کند

: بمیرد، بمیرد، در این عشق بمیرید

: به اختیار دلی برد چشم یار از من

: به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

: به کوی میکده هر سالکی که راه دانست

: بهار آمد، بهار آمد، گل و نسرین نیاورد

: بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد

: بو خوش تو هر که ز باد صبا شنید

: بوی گل و بانگ مرغ برخاست

: بیا بیا که نسیم بهار می‌گذرد

: بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

: بیا، بیا، که بار دگر گل به بار می‌آید

: بیا، بیا، که مرا با تو ماجرایی هست

: بیایید، بیایید، که جان و دل ما رفت

: تا کی در انتظار گذاری به زاری‌ام

: ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

: ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود

: تو را نادیدن ما غم نباشد

: تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی

: حاشا که من به موسم گل ترک مِی کنم

: حاشا که من به موسم گل ترک مِی کنم

: حرام است، حرام است شبی که بی‌تو گذارم

: حسب حالی ننوشتم و شد ایامی چند

: خبرت خراب‌تر کرد جراحت جدایی

: خروش عرش بی‌غوغاست امشب

: خوش آنون که سر از پا ندونن

: خوش آنکه حلقه های سر زلف وا کنی

: خوشا آنان که سودای تو دیدند

: خوشا دردی که درمانش تو باشی

: خوش‌آمد و گل زان خوش‌تر نباشد

: دارم گلی که رونق گلزار بشکند

: در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

: در همه دیر مغان نیست چون من شیدایی

: در هوایت بی‌قرارم روز و شب

: درد هجران و شب فرقت یار آخر شد

: دل از من برد و روی از من نهان کرد

: دل بردی از من به یغما

: دل من چون پرستوی بهاری‌ست

: دل هوس سبزه و صحرا ندارد

: دلا چه کشیدی، همیشه دویدی

: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشید

: دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم

: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

: رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

: رفتی و در دل هنوز هم حسرت دیدار باقی

: روز وصلم قرار دیدن نیست

: روزی که کلک تقدیر در پنجه قضا بود

: روی تو گلی ز بوستان دگر است

: روی گشاده‌ای صنم، طاقت خلق می‌بری

: ز دستم بر نمی‌خیزد که یک‌دم بی‌تو بنشینم

: زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

: زچه جوهر آفریدی دل داغدار ما را

: ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

: سحرم دولت بیداد به بالین آمد

: سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد

: سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

: سه‌تار مطرب شوقم گسسته سیم جانسوزش

: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

: شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

: شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت

: شب بر سر من جز غم ایام کسی نیست

: شب عاشقان بیدل، چه شبی دراز باشد

: شبی مجنون به لیلی گفت

: شبی که آوای نی تو شنیدم

: شو دراز و مه بلند

: صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن

1
2
next
last